Nedavna studija britanskog Nacionalnog instituta za zdravstvena istraživanja pri Univerzitetu u Lesteru, objavljena u časopisu Communications Biology, navodi da postoji veza između tempa hodanja i brzine kojom ljudi stare, posebno kad se to posmatra tokom celog života. Brzo hodanje, naime, produžava telomere.
Telomere su tema o kojoj se često raspravlja u istraživanjima starenja i dugovečnosti. Reč je o “kapicama” na kraju svakog ćelijskog hromozoma, koje ga štite kao što to čini “kapa” na kraju pertle. Ali, svaki put kada se ćelija podeli, ove zaštitne kapice se pomalo skraćuju sve dok ćelija više ne može da se deli i dok ne uđe u stanje replikativnog starenja; veruje se da akumulacija senescentnih ćelija doprinosi nizu simptoma povezanih sa starenjem.
Studija koristi genetske podatke više od 400.000 odraslih osoba upisanih u UK Biobank, koji otkrivaju jasnu vezu između tempa hodanja i genetskog markera biološke starosti, dužine telomera leukocita (LTL). Istraživači procenjuju da bi životni vek brzog hodanja mogao da doprinese - već do srednjih godina života - 16 godina mlađoj biološkoj starosti. Pored toga, istraživači su otkrili da samo brzo hodanje, bez obzira na ukupnu količinu fizičke aktivnosti, dovodi do dužih telomera. S obzirom na to da je istraživanje koristilo genetske podatke, pružilo je pouzdane dokaze o uzročnoj vezi između brzog hoda i veće dužine telomera. Podaci sa uređaja za praćenje fizičke aktivnosti, koji su učesnici nosili na zglobu, takođe su potvrdili tu vezu.
Kompletni tekstove sa slikama i prilozima potražite u magazinu
"PLANETA" - štampano izdanje ili u ON LINE prodaji Elektronskog izdanja "Novinarnica"
