ATLANTIDA
I.J.
Teorije na pragu verovanja
Potopljena kopna
Teorija da se Atlantida prostirala Antarktikom imala je naučnu potporu zahvaljujući američkom profesoru Čarlsu Hačinsu Hepgudu koji je u svojoj knjizi „ Zemljina promenljiva kora“, izdatoj 1958. godine, a za koju je predgovor napisao Alber Ajnštajn, izneo tvrdnju da se ovaj kontinent, pre 12.000 godina, nalazio mnogo južnije nego što je to danas. Samim tim, klimatski uslovi su bili mnogo bolji i Antarktik je brzo postao dom izuzetno napredne civilizacije. Međutim, pre 12 milenijuma došlo je do pomeranja tektonskih ploča i taj deo sveta istisnut je daleko na sever. Taj događaj je doveo do pokrivanja čitavog Antarktika ledom - ali i do nestanka Atlantide.
Izuzetno napredna Minojska civilizacija, nastala na području ostrva Krit i Santorini u Grčkoj, često je poistovećivana sa Atlantidom. Prema toj teoriji, 1600 godina pre Hrista, došlo je do ogromne erupcije vulkana na Santoriniju koji je u atmosferu izbacio ogromne količine stenja i gasova. Cunamiji koji su usledili nakon erupcije doveli su do potpunog uništenja svega zatečenog. Nakon toga Grci su naselili ovo opustošeno područje.
U umetnosti i književnosti
Atlantis se često pominje u književnosti i umetnosti. U 19. veku, naučna fantastika počela je da se oblikuje kao žanr. Recimo, u delu Žila Verna, kapetan Nemo pronašao je potonuli kontinent na “20.000 milja pod morem”. A tu su i : Edgar Bjurou ("Izgubljeni kontinent"), Aleksej Tolstoj ("Aelita"), Artur Konan Dol ("Marakotova provalija"), Kir Bjuličev ("Kraj Atlantide"), Andrea Norton ("Operacija Potraga u vremenu" ")...
Na desetine filmova prikazalo je život na zagonetnom kopnu, uključujući Diznija 2001 (Atlantis: Izgubljeno carstvo). Možda je najneobičniji primer opera "Car Atlantide", aluzija na Hitlera koju je napisao zatvorenik u koncentracionom logoru.
I nacisti u potrazi
U knjizi “Okultni koreni nacizma” (1985) obrazlaže se da je nacistička filozofija imala vezu s ariozofijom, belom nacionalističkom okultnom filozofijom. Prema tekstu objavljenom u “The Independent”-u, šef SS -a, Hajnrih Himler tražio je Sveti gral da bi dokazao arijevsko porijeklo Isusa Hrista.
Dela nacističke filozofije uključuju "Mit o dvadesetom veku" Alfreda Rozenberga, gde se piše da moderni beli Evropljani potiču od Hiperborejaca koji su došli iz Atlantide. |
Unuk osnivača svetski poznate škole stranih jezika, pisac Čarls Berlic tvorac je možda i najneverovatnije teorije po kojoj je Atlantidu progutao fenomen poznat kao Bermudski trougao. Pobornici ove teorije tvrde da su na ostrvu Bimini pronađeni ostaci ulica i zidova, mada većina naučnika smatra da su ove tvorevine prirodnog porekla i da predstavljaju formacije nastale erozivnim dejstvom okeana.
Proboj Sredozemnog mora, kroz Bosforski moreuz u Crno more, događaj je koji je istorijski potvrđen. Odigrao se 5600 godina pne, ali je postao i temelj teorije da je tada, za samo godinu dana, potopljena Atlantida. Stanovništvo koje je preživelo ovu katastrofu raselilo po srednjoj i istočnoj Aziji i u potpunosti se asimilovalo u druge narode.
Geomitologija, početak
Maštu teoretičara posebno su rasplamsali sadržaji vezani za indijski ep Mahabharata. Naime, u jednoj od priča, bog Krišna je, posle bitke, napustio drevni grad Dvaraku i otišao u svoje nebesko prebivalište, da bi grad odmah zatim propao u dubine Arabijskog mora. Dvaraka je 1963. godine, nakon arheoloških ispitivanja, slučajno pronađena nedirnuta ispod mora, pored obale indijske regije Sauraštra. Tri godine posle, geolog Univerziteta Indijana, Doroti Vitalijano ustanovila je novu disciplinu pod imenom geomitologija.
Zašto je “Atlantida nestala”?
U istoriji su zabeleženi slučajevi naglih sleganja zemlje za više metara, kao posledica neke prirodne katastrofe. Primera radi, prestonice gusara Port Roajal, na Jamajci, je 1692. godine potonula čak 15 m u more. Snažni zemljostresi, posebno oni čiji je epicenta na morskom dnu. moguizazvati cunami. Primer takve katastrofe je cunami nastao erupcijom vulkana Krakatoa u Indoneziji, 1883. godine, kada je visina talasa iznosila oko 40 m i kada je voda preplavila svo okolno područje.
Bestseleri oftalmologa Ernsta Muldaševa, veoma popularni u delu Rusije, puni se neverojatnih navoda: recimo, da su Atlantiđani posedovali ekstrasenzornu percepciju pa su, pre 75.000 godina, uz pomoć psihokinetičke energije podigli egipatske piramide?! Krišna, Buda i Hrist su takođe bili Atlantiđani. A negde u dubinama Tibeta, u pećinama, preživeli Atlantiđani i dalje spavaju u obliku suspendovane animacije.
Volja Posejdona
Prema Platonu, Atlantida je bila lepo ostrvo, veliko kao Libija (pod nazivom Libija, Platon je mislio na Afriku) i Azija zajedno, i nalazilo se s one strane Heraklovih stupova (današnji Gibraltar). To je bila plodna i bogata zemlja, koja je davala dve žetve godišnje. Stanovništvo se bavilo zemljoradnjom, stočarstvom, trgovinom i zanatima. Kopali su i topili rude. Najcenjeniji metali bili su zlato, koga je bilo u izobilju, i metal zvani orihalk kojeg je bilo svuda po ostrvu.
U sredini ostrva nalazila su se dva izvora: jedan s hladnom i jedan s toplom vodom. Oko njih su stanovnici Atlantide izgradili bazene za kupanje, od kojih su neki bili pokriveni. Na ostrvu je postojalo više gradova i tri pristaništa. Zemljom je upravljao div Atlant, uz pomoć deset careva. Sastajali su se svakih šest godina, donosili zakone i obavljali suđenja. Stanovništvo je živelo u sreći i bogatstvu sve dok njihovi carevi nisu zaratili. Vojsku ostatka sveta predvodili su Jelini, na čelu sa Atinjanima. U neizbežnoj bici Grci su pobedili, a u jeku najžešćih borbi, dogodili su se zemljotresi i Atlantida je nestala u moru. Sve to izazvao je Posejdon, bog mora. |
Geomitolozi smatraju da je, tokom poslednjeg Ledenog doba, pre 20000 godina, nivo mora i okeana bio niži za 120 m nego što je to slučaj danas i da su mitovi o postojanju Atlantide sasvim tačni. U prilog tome najviše se pozivaju na slučaj Australije koja je tektonskim pomeranjem postala izolovani kontinent; a zatim i da, pošto je područje Pacifika i Okeanije izuzetno trusno područje podložno cunamijima, uopšte nije nemoguće da je Atlantida doživela sudbinu potopljenih ostrva Teonimanu, u Južnom Pacifiku, kao i mnogih drugih ostrva duž australijskog arhipelaga, o čijem postojanju svedoče mnoge priče Aboridžina koje se prenose sa kolena na koleno.
Lemurija, Mu, Hju...
Jedan od najpoznatijih izgubljenih kontinenata je Lemurija. Priču o o tome začeo je britanski zoolog Filip Letlej Skalter (Philip Latley Sclater) da bi objasnio zašto su vrste životinja slične lemuru odvojene okeanima. Ova ideja do sada nije dobila naučno tumačenje.
Izgubljeni kontinent Mu bio je pokušaj da se objasne sličnosti između udaljenih činilaca kultura (poput piramida u Egiptu i Srednjoj Americi) - pre nego što su vanzemaljci uvučeni u tu priču.
U jednoj staroj legendi navodi se da je uz obalu Irske postojalo ostrvo pod imenom Hju-Brazil, koje se misteriozno pojavljivalo jednom u sedam godina pre nego što je zauvek potonulo.
Piramida na dnu trougla
 Dosad su navedene brojne pretpostavke o položaju “potonulog kopna”. Kao najverovatnija mesta nedokazanog postojanja navode se Azori, Krit, Santorini... Naslednike te visoko razvijene civilizacije navodno zovu Egipćani, severnoamerički Indijanci, pa i Sloveni. U poslednjih pola veka, potonuće Atlantide dovodi se u vezu sa NLO koji deluju pod vodom i silama koje struje u Bermudskom trouglu. Potonja pretpostavka je je posebno oživela kada je 1992, tokom okeanografskog i kartografskog istraživanja koje je vršio jedan američki brod, na dnu dela Bermudskog trougla primećena piramida mnogo veća od Keopsove. Korišćenjem sonarnih signala ustanovljena je da je ravnina konstrukcije glatka, da je od neobičnog materijala i da je, mada obrasla algama, veoma slična staklu.
|
I.J.
Kompletni tekstove sa slikama i prilozima potražite u magazinu
"PLANETA" - štampano izdanje ili u ON LINE prodaji Elektronskog izdanja
"Novinarnica"
|
