EGZOTIČNI NARODI
O.K.
Majangna indijanci
Opadanje moćnog plemena
Priobalni deo Karipskog mora uz Nikaragvu i malim delom Honduras naziva se Obala komaraca. To područje naseljava narоd Majangna. Postoje tri ogranka ovog naroda: Panamahka, Tavahka i Ulva. Srodne etničke zajednice na tom prostoru žive poslednjih pet milenijuma. Poznato je da su, u 17. veku naseljavali znatno veću teritoriju nego danas i da je tada bilo devet posebnih grupacija u okviru plemena. Iza njih su ostali brojni toponimi na njihovim jezicima.
Fotografija sa početka dvadesetog veka i desno obala
Nikaragve i Hondurasa sa Obalom komaraca na kojoj žive Majangne |
Sudbina ovog naroda isprepletana je sa egzistencijom plemena Miskito, mešavinom crnačkog i indijanskog stanovništva i potomaka tamnoputih ljudi i engleskih trgovaca. Kao saveznici Britanaca, Miskitoi su nabavili oružje, što su iskoristili da zarobe mnoge Majangne, pri čemu su muškarci prodavani za rad na plantažama dok su žene zadržavali. U drugoj polovini 17. veka, Miskito pleme je formiralo moćnu državu na tom prostoru. Sukobi dvaju etničkih zajednica nastavilo se i u narednom stoleću. Majangne su se, pod pritiskom moćnijeg protivnika, povukle u udaljenije kraljeve oko reka.
Stara fotografija na razglednici žena iz plemena sa ženskom decom |
Dugo vremena trajalo je desetkovanje i opadanje ove etničke zajednice. Pored Miskitua, i država Nikaragva je težila da ih asimiluje. Osim toga bilo je problema sa međusobnim oružanim sukobima, raznim bolestima ali i misionarima koji su značajno uticali da se u potpunosti izmeni njihov dotadašnji način života. Polu-nomadski način življenja zamenjen je sedelačkim pri čemu je središte bilo crkva. Napuštanje tradicije dovelo je do sve većeg utapanja u Miskitu narod. Muke Majangni su se time neprekidno uvećavale. Većinsko stanovništvo u Nikaragvi danas predstavljaju Mestici, odnosno potomci indijanaca i belaca.
Obala Komaraca
Deca iz Majangna naroda |
Oblačenje Majangna devojčica sa tradicionalnim motivima |
Veliki broj njih doselio se sa zapada Nikaragve, što je za posledicu imalo to da Majangne izgube dosta zemljišta i prirodnih bogatstava na koja su se oslanjali. Učešće u ratovima i revoluciji ostavilo je traga među njima i dovelo do teških stradanja. Brojnost ovih Indijanaca se danas procenjuje na oko deset hiljada, od čega je većina u Nikaragvi, njih oko 6.500. Pripadaju jednom krilu protestantske vere, a u Hondurasu su uglavnom katolici.
Danas ovi Indijanci mahom obitavaju u skromnim drvenim kolibama, prekrivenim slamom ili limom, u šumovitim krajevima uz reke. Žive u oko 45 sela, i druga su po brojnosti urođenička zajednica u Nikaragvi. U davna vremena bili su organizovani kao društvo lovaca, ribara i sakupljača koje su se postepeno prilagođavali raznim oblicima poljoprivrede. Odlikovala ih je bizarna praksa da bebama izobliče lobanju malom drvenom daskom.
Vrhovno božanstvo je za Majangne bilo Sunce mada u okviru svoje tradicionalne vere poštuju i Mesec. Uz to, veruju u postojanje raznovrsnih duhova u prirodi.
Sredstva za život obezbeđuju izrađujući predmete od drveta.
Prave čamce od jednog komada drveta, a iz kore dobijaju tkaninu. Poliginija, odnosno brak muškarca sa više žena, je bila uobičajena praksa koja, u novije vreme, postaje sve ređa.
Sporazumevaju se na više sumo jezika ili dijalekata koji pripadaju misumalpanskoj jezičkoj porodici.
Jezik Ulva zajednice se dosta razlikuje od govora Panamahka i Tavahka, ogranaka indijanskog naroda.
Kuća u Majangna selu |
O.K.
Kompletni tekstove sa slikama i prilozima potražite u magazinu
"PLANETA" - štampano izdanje ili u ON LINE prodaji Elektronskog izdanja
"Novinarnica"
|
