PREDVIĐANJA

Pripremio: V.B. 

E.T. život

Rizičan susret sa vanzemaljcima

Slavni britanski naučnik Stiven Hoking, koji je nedavno napunio 70 godina, smatra da bi vanzemaljci mogli biti opasni po stanovnike naše planete pa zato ne treba žuriti da kontakt sa njima uspostavimo što pre.

Postojanje stotinak milijardi galaksija, od kojih svaka sadrži stotine miliona zvezda, znači da Zemlja verovatno nije jedino mesto u svemiru na kome se razvio život, smatra profesor Hoking, čiji je 70. rođendan naučna javnost obeležila 8. januara ove godine.

“Već sami ti brojevi mom matematičkom mozgu čine se dovoljnim da se o vanzemljcima razmišlja sasvim racionalno. Pravi izazov jeste da otkrijemo kakvi bi oni zapravo mogli da budu”, rekao je ovaj britanski naučnik u emisiji na tv kanalu Diskaveri (Discovery Channel), koja je milionski auditorijum očarala čim je prikazana 2010. godine.

Još odranije profesor Hoking je zagovarao otvorenost uma po pitanju vanzemaljskog života, a izgleda da su otkrića - od 1995. godine - više od 450 ranije nepoznatih planeta koje se kreću u orbitama oko udaljenih zvezda utvrdila njegov stav.

“Zamišljam da bi svemirci mogli da se smeste na ogromne svemirske brodove nakon što su iscrpeli sve resurse na svojoj rodnoj planeti. Na takvom stepenu razvoja, oni bi mogli možda da postanu nomadi, nastojeći da potčine i kolonizuju svaku planetu do koje bi stigli”, veruje Hoking. Uporedio je potencijalni dolazak svemiraca na Zemlju sa prvim dolaskom Kristofera Kolumba u Ameriku, što se “nije završilo dobro po američke starosedeoce “.

Ako bismo naučne proračune proširili van našeg Sunčevog sistema, na ostatak Mlečnog puta i dalje, verovatnoća postojanja vanzemaljskog života jako bi porasla, tvrdi slavni astrofizičar.

Vanzemaljski oblici života, spekuliše Hoking, mogli bi u većini slučajeva biti slični mikrobima ili malim životinjama - na planetama, zvezdama, ili lebdeći u svemiru. Primera radi, mikroba bi moglo biti duboko ispod površine Marsa gde, kako se misli, voda u tečnom stanju curi kroz stene. Drugačija stvorenja mogla bi da žive u prostranim okeanima vode ispod kilometrima debelog sloja leda na Evropi, Jupiterovom mesecu.

Hokinova naučna znanja, prepletana sa njegovom imaginacijom, gledaocima je približio tvkanal Diskaveri, 2010. godine, emisijom “U svemir sa Stivenom Hokingom” (Into the Universe with Stephen Hawking), na kojoj je naučnik radio tri godine: ponovo je napisao veći deo scenarija i pomno pratio snimanje. Emisija obuhvata široki spektar tema, od nastanka i prirode univerzuma, do mogućnosti putovanja kroz vreme. Uz pomoć čudesnih moći kompjuterske animacije, prikazana su imaginarna bića kao ilustracija Hokingovog verovanje u mogućnost postojanja vanzemaljskog života i njegove šarolike forme.

Hoking je želeo da napravi emisiju za široku publiku, ali isto tako naučnu, što je teško s obzirom na složenost ideja koje je valjalo predstaviti, smatra izvršni producent Džon Smitson (John Smithson).

I ranije se Hoking držao teze da ljudi treba da se upuste u osvajanje svemira kako bi mogli da prežive i napreduju. “Pre ili kasnije, katastrofe poput sudara sa nekim asteroidom ili nuklearni rat mogle bi sve da nas unište”, rekao je Hoking u govoru pred Britanskim kraljevskim društvom 2006. godine. “Ali kada se jednom raširimo po svemiru i tamo osnujemo nezavisne kolonije, naša budućnost biće sigurna.” Tako je postao veliki zagovornik putovanja u svemir i sam se podvrgao eksperimentu boravka u bestežinskom stanju 2007, kada je leteo u posebno opremljenoj letelici poslatoj iz američkog svemirskog centra “Kenedi”.

Napad grabljivaca iz svemira na Zemlju samo je jedna od mogućih mračnih posledica traganja za vanzemaljskom inteligencijom, upozorava Hoking. Druga užasna mogućnost je da bi inteligencija u svemiru mogla da bude opasna po sam život. Hoking podseća da je čovečanstvo dovelo sebe na ivicu propasti praveći nuklearne bombe i drugo oružje za masovno uništavanje. “Ako isto važi za inteligentne vanzemaljce, možda oni neće dugo opstati. Možda će razneti sami sebe ubrzo nakon otkrića da je E=mc2”, misli slavni naučnik. Ako su civilizacijama potrebne milijarde godina da se razviju samo da bi praktično nestale preko noći, onda su gotovo ništavne šanse da nam stignu vesti od njih.”

“Mislim da bi kompjuterski virusi mogli da se računaju u život”, jedan je od rado citiranih Hokingovih stavova. Možda to govori nešto o ljudskoj prirodi, a to je da je jedini oblik života koji smo do sada stvorili - zapravo destruktivan! On takođe misli da su ljudi samo jedna napredna vrsta majmuna, na manjoj planeti jedne prosečne zvezde… Ali, mi možemo da razumemo svemir. To nas čini veoma posebnim.”

Hoking spada u najpoznatije naučnike sveta i slavu mu je doneo sveobuhvatan naučni rad. Ne samo da zadivljuju njegove teorijske postavke iz kosmologije i otkrića vezana za crne rupe, već i to što je svoje izuzetne naučne i pedagoške rezultate ostvario boreći se sa retkom i teškom bolešću tokom više decenija.

Ovom velikom naučnom umu pripada i zasluga za popularisanje nauke, o čemu svedoči više knjiga, kao što su “Kratka istorija vremena” (A Brief History of Time), “Crne rupe i bebe-svemiri i drugi eseji” (Black Holes and Baby Universes and Other Essays) i “Univerzum u ljusci oraha” (The Universe in a Nutshell), kao i filmovi i serije kao “Univerzum Stivena Hokinga” (Stephen Hawking's Universe), “Horizont: Hokingov paradoks” (Horizon: The Hawking Paradox).

U nastanku svemira nije bilo mesta za Božiju intervenciju, proizlazi iz Hokingove knjige “Velika kreacija” (The Grand Design). Veliki prasak je bio rezultat neizbežnih zakona fizike pa nije bio potreban Bog da bi počelo rađanje svemira.

Ređe se pominje da je slavni naučnik napisao, zajedno sa svojom kćerkom Lusi (Lucy), knjige za decu: “Džordžov tajni ključ za svemir” (George's Secret Key to the Universe), “Džordžov svemirski lov na blago” (George's Cosmic Treasure Hunt).

V.B.