TEMA BROJA - NLO

Pripremio: M.J.

Nema svedočanstva

Drevni astronauti

Tokom sedamdesetih godina 20. jedan broj naučnika bavio se svojevrsnom „paleoufologijom“. Oni su pisali o interakciji između ljudi i vanzemaljaca na samim počecima istorije, pa čak i ranije. Dokazi o postojanju „bogova“ ili „drevnih astronauta“, kako se tvrdi u radovima iz tog vremena, mogu se pronaći svuda, a svaki veliki građevinski poduhvat u antičkoj eri pripisan je vanzemaljcima. Paleoufologija je potom prestala da bude interesantna i od tada tavori u polumraku

Doktor pravnih nauka, Oskar Rafael Padilja, iz Gvatemale, proveo je trideset godina istražujući fenomen NLO. S tim u vezi izvršio je klasifikaciju vanzemaljskih bića prema njihovim fizičkim karakteristikama. Za jednu od opisanih vrsta, veruje da je igrala značajnu ulogu u drevnim vremenima. Dr Padilja je isticao i jednu neobičnu figuru otkrivenu u Gvatemali, koja je prikazivala biće s ogromnim ušima, troprstim rukama, izduženim nogama i bez stopala. Naučnici su odbacili navodnog Padiljinog vanzemaljca kao primitivni prikaz nepostojećeg čudovišta. Međutim, postoje sve brojniji dokazi širom Južne Amerike da su drevne zanatlije jako precizno izrađivali svoja dela.

Poznato je, da u brazilskoj mitologiji postoje verovanja o bogovima ili putnicima s neba koji su došli na Zemlju kada su ljudi bili primitivni da bi ih naučili brojnim veštinama. U majanskoj svetoj knjizi “Popol Vuh“, piše da su sveznajući ljudi došli sa zvezda i da su istražili čitavu zemlju.

Lobanja upućuje na vanzemaljca

Postoje nagoveštaji da se nešto neobično dešavalo u Južnoj Americi pre nekoliko stotina hiljada godina, odnosno pre dolaska ljudi. U Gvatemali, u kanjonu Santa Maria, pronađeni su dokazi o postojanju kulture inteligentnih bića koja su gajila stoku, pravila oružja i sahranjivala svoje mrtve - pre milion godina! Postoje i neobične alatke koje su daleko naprednije od kultura u kojima su nastale. Izgleda da su primitivne kulture u Americi i na Bliskom istoku bile u stanju da proizvedu aluminijum i platinu, iako ove civilizacije nisu poznavale brojne običnije tehnologije, kao što je na primer točak.

Možda su neki od vanzemaljskih učitelja ostali na Zemlji, skriveni od pogleda, u svojstvu savetnika? U jednom muzeju u Peruu nalazi se lobanja s neverovatno velikim očnim dupljama. Stručnjaci su utvrdili da nije veštačka, ali se ne čini da je pripadala nekom abnormalnom čoveku. Da li ova lobanja predstavlja opipljiv dokaz postojanja vanzemaljaca?

Pre devet hiljada godina, kultura Tasili je procvetala u negostoljubivoj Sahari. Oni su čovečanstvu zaveštali oko četiri hiljade slika, oslikanih bojama kakve nisu imali njihovi savremenici u pećini Altamiri. Osim uobičajene crvene i bele boje koje su bile dostupne preistorijskim umetnicima, ljudi iz Sahare koristili su i tamno crvenu, žutu, pa čak i različite nijanse zelene. Oslikavali su događaje iz svakodnevnog života, ali i čitavu galeriju figura koje se drastično razlikuju od ljudi u svojim radnim položajima. Nakon što su otkrivene, ove figure su nazvane „marsovcima“ zbog svog neobičnog oblika. Ova stvorenja okruglih glava prikazana su u odelima koja u velikoj meri podsećaju na skafandere kakve nose astronauti, i čak nose čizme! Postoji nekoliko stotina takvih crteža.

Iz ugla primitivnog čoveka

Ne želeći da prihvate teoriju o drevnim astronautima, antropolozi nagoveštavaju da je reč o ceremonijalnim plesačima ili sveštenicima koji nose izdubljene tikve na glavama. Problem s ovim racionalnim pristupom je u tome što se tikve nisu gajile u severnoj Africi u vreme nastanka ovih crteža.

Godine 1976. španski istraživači su došli do teritorije Tasili civilizacije kako bi sproveli sistematsko ispitivanje enigmatičnih crteža u pećinama. Zaprepastili su se kad su pronašli detaljan prikaz figure sa kacigom i u odelu, koja je kablom bila povezana s unutrašnjošću velikog loptastog objekta, kako vodi tri žene prema njemu. Jedna žena je prikazana kao mlada, druga kako vodi dete za ruku, a treća kao trudnica. Da li je ovo dokaz genetskih eksperimenata?

Na crtežima u francuskim pećinama Peš Meri i Kunjak, mogu se videti neobična bića koja bi se odlično uklopila u klasifikaciju dr Padilje. Ona su obično prikazana s ogromnim ćelavim glavama, neobičnim šiljatim bradama, bez ušiju, sa iskošenim očima usmerenim prema slepoočnicama.

I u Severnoj Americi postoje zagonetni preistorijski crteži. Jedan posebno impresivan nalazi se u Nacionalnom parku Kanjonlends, u Juti. Prikazuje dva neobična stvorenja, veoma slična onim prikazanim u Sahari. Na jugu, u meksičkoj kulturi Tlatilko, može se videti savršena slika jednog čovečuljka koji naizgled nosi čizme i četvrtastu kacigu. Neobične prikaze se mogu naći i među crtežima u Dominikanskoj Republici i Portoriku.

U situaciji kada su i najokoreliji protivnici NLO teorija spremni da priznaju da se posete vanzemaljaca u dalekoj prošlosti ne mogu tek tako otpisati, da li i dalje treba verovati da je reč samo o pogrešno interpretiranim svakodnevnim pojavama, iz ugla primitivnog čoveka? Ili treba poverovati u drevne sumerske i vavilonske priče o božanskim bićima koja su sišla s neba da bi ljude naučila osnovama civilizacije? To pitanje ostaće tema beskonačnih debata u bliskoj budućnosti.

M.J.